DENEME HAYAT OYUNU

      

HAYAT OYUNU

    İnsan hayatı hatalarla, acılarla, mutluluklarla doludur. Hatalarımız bize doğruyu öğretir. Acılarımız büyütür bizi. Mutluluğumuz değerli kılar hayatımızı, yaşarız hayatı. Hüznüyle, huzuruyla, yalnızlığıyla. Her şeyi ile her şeyimizi vererek yaşarız.

    Hatalar, bazen ufacıkken bile tüm hayatımızı etkileyecek boyuttadır. Biz en doğruyu hata yaparak öğreniriz. Canımız acır hatalarda; ama insan, canını yakanı unutmaz. Hatalarımız, acılarımız öğretir dünyayı tüm gerçeği ile. Bazense değer vermek bile hatadır aslında. Bize acı veren insanlara hak etiklerinden çok daha fazla değer veririz. Canımızı yakarlar, üzerler ama vazgeçemeyiz. Hep, bir gün verdiğimiz değerin karşılığını bekleriz ama alamayız çoğu zaman. Her zaman yanında oluruz, destek veririz ama tek bir hatamızda unutulur tüm iyiliklerimiz. Bizden geriye yalnızca yaptığımız hata kalır. Canımız yansa da vazgeçmemek nasıl bir şey ki? Acizlik değil midir bu? Sanki ona muhtaçmışsın gibi beklemek, vazgeçmemek. İnsan işte içindeki kahrolası duygular yüzünden umursamamazlık yapamıyor, geçemiyor üstünden.

    Ayrılıklar, en acı verenlerindendir hayatın. Ayrılmak o kadar zordur ki. Alışmışsın çünkü varlığından destek almışsın, varlığını tutunmuşsun. Ama bir gün geliyor, zaman, hayat ya da ölüm seni ondan ayırmak zorunda bırakıyor. Anneden ayrılmak kolay mı? Saçının teline zarar gelse dünyayı yıkacağın insan, nefesiyle büyüdüğün insan, sesine yüzüne açık olduğun kadın, yeri geldiğinde sadece onun için yaşadığın annenden ayrılmak, yaşarken ölmek değilse nedir? Dostunu bırakmak nedir peki? Hep yanında olduğunu, seni hiç bırakmayacağını bildiğin insandan ayrılmak, ne zordur kim bilir. Âşık olduğundan ayrılmak, sevdiğinden, hayatından, umudundan vazgeçmek değil midir? Bakışlarından güç aldığın, bakışlarında kaybolduğun, kollarının arasından, en güvende olduğun yerden çıkmak kolay mı? En sevmediğin insandan ayrılırken bile burulur içi insanın. İşte bu yüzden ayrılık,  en acımasızıdır hayatın.

    Bile bile ateşe yürümek, işte hayattaki en büyük cesaret budur. Bile bile ateşe yürümek, sonunda yanacağını bilsen de duramazsın. Çünkü bilirsin sonunda yansan da ateşe çiçekli yoldan yürüyorsundur. Ateşe yürüdüğün yolda bulutların arasındasındır. Sonunda yere çakılacağını biliyorsundur ama yine de durmadan, yürüyorsundur. Hatadır bu. Ama en güzel hata zararın farkındasın, zararın neleri alıp götürdüğünün farkındasın ve kaybetmek istemiyorsundur. Bu yüzden dolu dolu yaşıyorsundur ve sonunda düşüyorsun uçurumdan huzurla.

    Hayat acımasızdır. Seni göklere çıkarır önce ve sonra en dibe çeker. Aslında bakarsan oynar seninle hayat. Önce mutlu eder sonra üzer. Sonra tekrar mutlu eder ama biraz sonra yine üzer. Sevmekte böyledir, acımasız. Doya doya seversin, utanmadan, çekinmeden. Göklerdesindir hep, ayağın yere basmaz hiç. Ama sonra öyle bir şey olur ki en dipte bulunsun kendini. Çok sevdin, kalbini verdin ve bitti.

    Yalnızlıkta hayatın bir diğer acımasız yönüdür. Yalnızlık çaresizliktir, umutsuzluktur. Yalnız kaldığında her zaman daha güçsüzsündür, daha mutsuz. Yalnızlık o kadar zordur ki, kendini dünyada yapayalnız hissetmek. Hissetmezsin, ne mutluluğu ne acıyı. Kalbin üşür, donar beynin. Hiçbir şey gelmez elinden, toparlayamazsın. Ama hayat güler sana bazen. Bitirir oyununu. Hayatına tek bir kişi gönderir. Ve sil baştan başlarsın yaşamaya. Gelen senen umudundur. Çekip çıkarır seni o boşluktan. Nefes aldığını hissedersin. Yaşamayı öğrenirsin, yaşadığını hissetmeyi. Sonra umudunla beraber hayatına yine yeni birileri girer. Dolar etrafın dostlarında ve sen o zaman yaşamaya başlarsın. Acıyla, tatlıyla.

    Evet, hayat acımasızdır. Zaman alır götürür her şeyi. Ama yine de yaşıyorsun. Acısını da, tatlısını da yaşıyorsun hayatın, öğreniyorsun, mutlu oluyorsun, hissediyorsun. İnandıkların yanlış çıkar bazen ama bir şekilde, doğruların götürür yanlışlarını. O yüzden her ne kadar sorunumuz olsa da, güçsüzde olsak yaşamalıyız. Bize bahşedilen bu hayatı her şeyiyle, sonuna kadar yaşamalıyız. Vazgeçmek yok, kaçmak yok. Tüm zorlukları ile yaşamaya devam, yola devam…

                                                                                           Gamze Kayalık 9/B 103